dziko — 1. Na dziko «bez pozwolenia, nielegalnie»: (...) wiele domów wzniesiono na dziko, bez zezwolenia władz miejskich. M. Baranowska, Warszawa. 2. Robić, przyrządzać coś na dziko «robić, przyrządzać potrawy mięsne podobnie jak dziczyznę»: Uraczyła nas … Słownik frazeologiczny
dziko — przysłów. od dziki a) w zn. 1: Goździki rosły dziko. Okolica wyglądała dziko i pustynnie. ◊ Robić, przyrządzać coś na dziko «robić, przyrządzać potrawy mięsne podobnie jak dziczyznę» b) w zn. 2: Oczy błyszczały mu dziko. c) w zn. 3: Psy wyły… … Słownik języka polskiego
kuchnia — ż I, DCMs. kuchniani; lm D. kuchniani (kuchniachen) 1. «pomieszczenie z piecem kuchennym lub odpowiednim urządzeniem do gotowania» Mała, ciasna kuchnia. Dwa pokoje z kuchnią. ∆ Ślepa kuchnia «kuchnia bez okna na zewnątrz» ◊ pot. Znać coś,… … Słownik języka polskiego
gotować — ndk IV, gotowaćtuję, gotowaćtujesz, gotowaćtuj, gotowaćował, gotowaćowany 1. «poddawać produkt działaniu wysokiej temperatury przez utrzymywanie go we wrzącej wodzie lub w innym płynie albo w parze; doprowadzać płyn do stanu wrzenia, utrzymywać… … Słownik języka polskiego
koktajl — m I, D. u; lm M. e, D. i 1. «napój sporządzany okolicznościowo z mieszaniny alkoholi z dodatkiem soku, cukru, owoców itp.; także bezalkoholowy napój orzeźwiający owocowy lub owocowo mleczny z różnymi dodatkami smakowymi» Pić koktajl. Przyrządzać … Słownik języka polskiego
marynować — ndk IV, marynowaćnuję, marynowaćnujesz, marynowaćnuj, marynowaćował, marynowaćowany «konserwować mięso, rybę, owoce, jarzyny itp. w occie z dodatkiem przypraw smakowych i korzeni; przyrządzać marynatę» Marynować grzyby. Śledź marynowany. Rydze… … Słownik języka polskiego
obiad — m IV, D. u, Ms. obiedzie; lm M. y «najobfitszy, gorący posiłek spożywany najczęściej w środku dnia» Skromny, smaczny, postny, wystawny obiad. Obiad z trzech dań. Gotować, przyrządzać obiad. Podać, zjeść obiad. Zaprosić kogoś na obiad. Czekać na… … Słownik języka polskiego
palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem … Słownik języka polskiego
paprykować — ndk IV, paprykowaćkuję, paprykowaćkujesz, paprykowaćkuj, paprykowaćował, paprykowaćowany «zaprawiać coś papryką, przyrządzać coś z papryką» Paprykować sos, gulasz. Paprykowana słonina … Słownik języka polskiego
pichcić — ndk VIa, pichcićcę, pichcićcisz, pichć, pichcićcił, pichcićcony pot. często żart. «przyrządzać gotowane posiłki; gotować» Pichcić obiad … Słownik języka polskiego
